อย่าปรับทุกข์กับใครพร่ำเพรื่อ เพราะต่อหน้าเขาอาจรับฟัง.. แต่ลับหลังอาจนินทา

อย่าปรับทุกข์กับใครพร่ำเพรื่อ เพราะต่อหน้าเขาอาจรับฟัง.. แต่ลับหลังอาจนินทา

อย่าปรับทุกข์พร่ำเพื่อ เพราะบางคนต่อหน้าทำเป็น “รับฟัง” ลับหลังก็นำไป “นินทา”

คำโบราณที่เขาว่าไว้ อย่าไว้ใจทาง อย่าวางใจคน

คงเป็นจริงๆอย่างเขาว่า และ ยังคงใช้ได้ใน ทุกยุค ทุกสมัย

การเที่ยวบอกความทุกข์ให้ทุกๆคนได้รับรู้

ก็ไม่ต่างอะไรกับการประจานตัวเอง

อย่าป่าวประกาศ “ความทุกข์” ของเรา ให้ทุกคนฟัง

เพราะ “บางคน” ต่อหน้าก็รับฟัง

แต่ “ลับหลัง” กลับนำไปนินทา..

ยิ่งรู้มาก ยิ่งช้ำใจ น้ำนิ่งๆในคลอง อาจไหล น้ำใส่ๆ ใช่ว่าจะสะอาด อาจขุ่นอยู่ด้านล่าง

อย่าปรับทุกข์ “พร่ำเพรื่อ” อย่ารีบ “เชื่อใจใคร”

อย่าเที่ยวไปเล่า “ความลับ” ของเราให้กับทุกคนรู้

รู้หน้า .. ไม่รู้ใจ คนสนิท ใช่ว่าจะไม่หักหลัง

ธรรมชาติของ “ตา” มองไม่เห็นถึง “ใจ”

ดังนั้น.. ธรรมชาติของ “ใจ” คน… ก็ไม่ควรตัดสินใคร ” ด้วยสายตา”

คุณทำดีกับคนอื่น.. แต่ใช่ว่าคนอื่นจะดีกับคุณ

คุณไม่เคยนินทาให้ร้ายใคร แต่เป็นไปไม่ได้ ที่จะไม่มีใครนินทา ให้ร้ายคุณ

ในสังคมที่หวังแต่ผลประโยชน์ อย่าไว้ใจ หรือให้ใจใครมากนัก

เรื่องส่วนตัว… อย่าป่าวประกาศให้ใครรู้มาก ถ้าไม่จำเป็น

ฝากไว้ให้คิด : มิตรแท้ หรือ ศัตรู จะเผยให้เห็นชัดเจนที่สุด ตอนที่คุณ ” ล้ม ” ประสบการณ์ จะสอนให้คุณรู้จักเลือกคบคน .